Noud Leenders
Noud Leenders uit Gerwen is overleden. We kwamen elkaar geregeld tegen de afgelopen jaren, altijd in Gerwen, op de fiets. Een jaar of drie, vier terug sprak ik hem een keer een paar dagen voor de Amstel Gold Race. Vanuit Gerwen ging er een hele bus met wielerliefhbbers naartoe. Noud vroeg zich af of hij ook mee zou gaan. 'Ik ben bijna 88, ik kan niet meer goed lopen, wat moet ik daar dan doen?', vroeg hij zich af.
Hij vertelde me dat er ook vier Denen meegingen.
‘Zijn het wielrenners?’, vroeg ik.
'Nee, gewoon Denen’, zei Noud.
En toen zei hij nog maar eens dat hij bijna 88 was, met de toevoeging: ‘De miste erpul heb ik wel op.’ (De meeste aardappelen heb ik wel op).
Noud was een enthousiaste verhalenverteller. Het mooiste verhaal dat ik ooit van hem gehoord heb ging over een blinde man met wie in zijn jonge jaren weleens ging fietsen. De blinde man fietste dan op een eigen fiets en hield Noud bij zijn arm of schouder vast. Op een zeker moment, zo vertelde Noud mij, kwamen ze langs een boerderij. Toen ze die boerderij voorbij waren, zei de blinde man tegen Noud: ‘Hier woont Nooijen, hè?’, waarop Noud zei: ‘Hoe kun jij dat nou weten?’ Het antwoord van de blinde man was: ‘We hebben de lengte van de boerderij uit de wind gefietst.’
Blijkbaar wist de blinde man hoe lang de boerderij van de Nooijens was.
Maar Noud heeft zijn aardappelen nu dus definitief op. Ik kon het goed met hem vinden. Prachtige man, recht voor zijn raap, schitterend taalgebruik.